Odrodziłam się jako była żona głównego bohatera – zła i wredna kobieta, która znęcała się nad nim w dzieciństwie. W oryginalnej historii zakochuje się on, po poślubieniu mnie, w upadłej księżniczce na polu bitwy. Wraca z nią do księstwa oczekując ode mnie rozwodu. Złoczyńca nie przyjął oferty - ja planuję ją zaakceptować. Wychowam swojego męża jak młodszego brata, wyślę go na wojnę, będę mądrze zarządzać majątkiem pod jego nieobecność, a nawet opracuję lekarstwo na śmiertelną chorobę, która zabiła mnie w oryginalnej historii.

Wszystko było gotowe na moje odejście… a przynajmniej tak myślałam... Kiedy mój dorosły mąż wraca z wojny jego reakcja jest daleka od oczekiwanej: "Gdy ja ryzykowałem życie na polu bitwy, ty przygotowywałaś się do ucieczki?” szczerzy się słodko, ale jego płonące oczy mówią co innego. Chwila… dlaczego mam wrażenie, że historia toczy się inaczej niż powinna?